Najstarsze informacje dotyczące nauczania na terenie Słupna pochodzą z Kroniki Szkoły Podstawowej w Słupnie z roku 1946. Ówczesny kierownik szkoły, Ludwik Ciesielski, spisał wówczas ustne przekazy miejscowej ludności, gdyż wcześniejsze akta szkoły i jej kronika zostały zniszczone przez Niemców podczas II wojny światowej.

   Jeszcze w XIX wieku ówczesne władze guberni płockiej wyraziły zgodę na utworzenie szkoły powszechnej w Słupnie. Ulokowano ją w drewnianym budynku przy starej kuźni, postawionym w latach dwudziestych XIX wieku, zlokalizowanym w środku wsi przy drodze Płock- Bodzanów. Naukę w niej rozpoczęto we wrześniu 1900 roku. Pierwszym nauczycielem był Hieronim Bożko. Swoją funkcję sprawował do roku 1905. W latach 1905-1907 nauczycielem był Gadzaliński (imię nieznane), następnie przez jeden rok uczyła Henryka Miłodarowska. W latach 1908-1911 w szkole uczył Antoni Kwiatkowski, po nim zaś Jan Sobociński. W roku 1913 przystąpiono do budowy nowego pomieszczenia. Do roku 1914 postawiono ściany i wykonano belkowanie dachu, ale prace przerwał wybuch I wojny światowej. W czasie działań wojennych prowadzonych na terenie Słupna budynek starej szkoły został spalony, a niewykończony nowy budynek rozebrano na umocnienie okopów. Do roku 1918 szkoła nie funkcjonowała. Następnie wynajęto salę u gospodarza Kwaśniewskiego i w niej odbywała się nauka pod kierunkiem Pytlaka. W roku 1920 nastąpiła kolejna przerwa w nauce spowodowana wojną polsko-bolszewicką.

 W 1921 roku ponownie wynajęto salę u gospodarza Władysława Politowskiego. Naukę prowadził w niej do roku 1925 Garwacki. W roku szkolnym 1925-1926 szkoła zlokalizowana została u gospodarza Szczepana Raczyńskiego i uczył w niej Antoni Kwiatkowski.

   Już pod koniec 1922 roku na zebraniu wiejskim postanowiono poczynić starania o uzyskanie pozwolenia na budowę nowej szkoły i funduszów na ten cel. Sprawę przekazano do ówczesnego starosty powiatu płockiego-Godlewskiego.

   W roku 1923 wykonano fundamenty, ale ze względów finansowych prace przedłużały się i trwały ostatecznie do sierpnia 1927 roku. We wrześniu 1927 roku rozpoczęła się nauka w nowym budynku.

Kadra nauczycielska podlegała częstym zmianom. W kronice wymienieni są następujący nauczyciele:

-         Bocieniowa i Jadwiga Krzemińska 1928-1929
-         Wincenty Dobrowolski 1929-1930
-         Krzemińska i Hanulakówna 1930-1931
-         Krzemińska i Kielankówna 1931-1932

   W 1932 roku następuje zgodnie z nową ustawą Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego następuje zmiana organizacji szkoły na „Publiczną Szkołę Powszechną Stopnia II-go o trzech nauczycielach”. Kierownikiem szkoły został wówczas Józef Grzywiński, który później zginął w czasie wojny w obozie w Mathaussen. Razem z nim pracowały: Maria Szydłowska i Apolonia Więcek. W 1938 roku kierownikiem został Stanisław Pawłowski.

   W latach 1932-1939 realizowano w szkole materiał sześciu klas szkoły powszechnej.

   We wrześniu 1939 roku w Słupnie pojawili się Niemcy, którzy zajęli szkolny budynek. Początkowo przetrzymywano w nim uwięzionych wszystkich mężczyzn ze Słupna, a po ich zwolnieniu  stał on zamknięty do wiosny 1940 roku. Następnie przywieziono tu internowanych duchownych płockich - arcybiskupa Antoniego Juliana Nowowiejskiego i biskupa Leona Wetmańskiego. Mieszkali oni w Słupnie przez rok. Po ich wywiezieniu do obozu zagłady w Działdowie w marcu 1941 roku od września 1941 roku do lipca 1944 roku w budynku funkcjonowała szkoła dla dzieci niemieckich gospodarzy. W lipcu 1944 kwaterowały w niej cofające się ze wschodu wojska niemieckie.

Po wkroczeniu do Słupna 22 I 1945 roku Armii Czerwonej, w lutym 1945 roku, rozpoczęły się zajęcia szkolne pod kierunkiem Marii Sokolnikowskiej i Wacławy Krajeńskiej.[1]

W roku szkolnym 1946/1947 utworzono VII klasę. Szkoła miała wówczas charakter szkoły zbiorczej, uczęszczało do niej 163 dzieci, a nauczali Ludwik i Zofia Ciesielscy.

W roku 1961 utworzono klasę ósmą. W takiej formie szkoła działała do 1999 roku, w którym po kolejnej reformie edukacji została przekształcona w placówkę sześcioletnią.

Po wojnie Szkoła Podstawowa w Słupnie funkcjonowała w starym miejscu aż do roku 2002, kiedy to wybudowano nowy budynek i przeniesiono do niego zarówno szkołę podstawową jak i gimnazjum utworzone w roku 1999.

Z okazji 75- lecia Szkoły Podstawowej w Słupnie nadano jej imię arcybiskupa Antoniego Juliana Nowowiejskiego. Uroczystość ta połączona została z oddaniem do użytku nowego budynku i miała miejsce 11 X 2002 roku. W kolejnych latach ukończono halę sportową, dobudowano też nowe skrzydło z małą halą gimnastyczną.

 Po II wojnie światowej Szkołą Podstawową w Słupnie zarządzały następujące osoby:

Ludwik Ciesielski, kierownik od lipca 1946 do czerwca 1951,
Zenon Rogoziński, kierownik od września 1951 do sierpnia 1952,
Michał Kuskowski, kierownik od września 1952 do sierpnia 1974,
Stanisława Pietrzak, dyrektor od września 1974 do listopada 1976,
Teresa Gąsiorowska, pełniąca obowiązki dyrektora od grudnia 1976 roku do sierpnia 1977,
Edward Jaworski, dyrektor od września 1977 do sierpnia 1986,
Krzysztof Karczewski, od września 1986 do czerwca 2001,
Bogumiła Ogrodowczyk, od czerwca 2001 do sierpnia 2007,
Jerzy Ogonowski, od września 2007 do sierpnia 2012,
Waldemar Kaczorowski, od września 2012  do chwili obecnej

-------------------------------------------------------------------------------------------
[1] Powojenna historia i działalność szkoły Podstawowej w Słupnie została opracowana przez jednego z jej    dyrektorów K.W.Karczewskiego – tenże, Działalność dydaktyczno-wychowawcza Szkoły Podstawowej w  Słupnie w latach 1945-1995, Płock 1999.